ساندبار

ساندبار

در روزهای اولیه تلویزیون، صدا از طریق بلندگوهای کوچک داخلی در دستگاه‌های تلویزیون منتقل می‌شد. هیچ مفهومی برای دریافت نوار صوتی یا سیستم صوتی جداگانه وجود نداشت در واقع این بلندگوها در اصل برای انتقال صدای همراه ویدیو طراحی شده‌اند که اغلب دارای صدای مونو هستند. اولویت اول دیداری بود و کیفیت صدا در درجه دوم اهمیت قرار داشت. با پیشرفت تکنولوژی تلویزیون، تاکید فزاینده‌ای بر افزایش تجربه بصری وجود داشت که این قضیه منجر به توسعه طرح‌های بزرگ‌تر و باریک‌تر تلویزیون شد. این تلویزیون‌های شیک‌تر فضای کم‌تری برای بلندگوهای داخلی داشتند بنابراین کیفیت صدا به طرز قابل توجهی کاهش پیدا کرد و لذت بردن از عمق و غنای کامل صدا را برای بینندگان چالش برانگیز نمود. علاوه بر این، تغییر به سمت تلویزیون‌های صفحه تخت به این معنی است که فضای کم‌تری برای بلندگوهای داخلی وجود دارد. بلندگوهای تلویزیون‌های صفحه تخت مدرن اغلب کوچک و رو به عقب هستند. این امر شنیدن صدای واضح و فراگیر، به خصوص دیالوگ را برای بینندگان دشوار می‌کند. صدای تلویزیون دستخوش دگرگونی قابل توجهی شده است. برای درک اینکه چرا نوارهای صوتی اکنون یک نیاز اساسی هستند، اجازه دهید نگاهی به تکامل تاریخی صدای تلویزیون بیندازیم.

تکامل تاریخی

در طول سال‌ها، تلویزیون‌ها دستخوش تغییرات قابل توجهی شده‌اند و تجربه سینمایی را به خانه‌های مردم آورده‌اند. این تغییر دیدگاه سنتی تلویزیون به عنوان یک رسانه در درجه اول شنیداری را به چالش می‌کشد. پیشرفت‌های مختلفی مانند تلویزیون‌های عریض، گیرنده‌های با کیفیت بالا، سیستم‌های سرگرمی خانگی و فناوری سه بعدی تلویزیون را بسیار بصری کرده است. این فقط در مورد صدا نیست، بلکه در مورد تصاویری خیره کننده نیز هست. صدای تلویزیون نیز تکامل یافته است تا با استانداردهای تعیین شده توسط صنعت فیلم با سیستم‌های صدای استریو و فراگیر مطابقت داشته باشد. این بدان معناست که کیفیت صدایی که در خانه دریافت می‌کنید بسیار بهتر از قبل است.

با این حال، نحوه تماشای تلویزیون نیز تغییر کرده است. در واقع الان تلویزیون فقط در اتاق نشیمن ما نیست بلکه در همه جا یعنی از لابی‌ها گرفته تا فرودگاه‌ها می‌توانید شاهد حضور آن باشید. با ظهور دستگاه‌های قابل حمل مانند لپ تاپ و تلفن‌های هوشمند، مردم تلویزیون را با کیفیت صدای متفاوت تماشا می‌کنند. علاوه بر این، رابط‌های رسانه‌ای جدید و پلت‌فرم‌های وب نحوه تجربه تلویزیون را تغییر داده‌اند. دیگر برنامه زمانی ثابتی وجود ندارد و نمایش‌ها در دستگاه‌های مختلف مشاهده می‌شوند. "سر زندگی" تلويزيون رو به كاهش است و روی شيوه‌های صدا تاثير می‌گذارد. تلویزیون از یک "جعبه صحبت" به یک فیلم جذاب صوتی و تصویری تبدیل شده است. این انعطاف پذیری را دارد که در هر مکان، در هر دستگاه و در هر زمان مصرف شود. این منجر به شیوه‌های صوتی جدید و شیوه‌های داستان سرایی در تلویزیون شده است. خطوط بین تلویزیون و سینما محو شده و طراحی صدای تلویزیون وارد عصر جدیدی شده است.

علاوه بر این چالش‌های طراحی، محتوای در حال پخش نیز تکامل یافته است. برنامه‌های تلویزیونی مدرن، فیلم‌ها و بازی‌های ویدیویی با تکنیک‌های صوتی پیچیده تولید می‌شوند. آن‌ها از صدای فراگیر، جلوه‌های محیطی و قرارگیری دقیق صدا برای ایجاد یک تجربه سینمایی استفاده می‌کنند. این تکنیک‌ها هنگام پخش از طریق بلندگوهای کوچک و نامناسب تلویزیون از بین می‌روند. اینجاست که نوارهای صوتی وارد بازی می‌شوند. بنابراین، بیایید بفهمیم که نوارهای صوتی واقعاً چه هستند و چه نقشی دارند.

نوار صوتی یا ساندبار چیست؟

ساندبار نوعی بلندگو است که برای تولید صدا طراحی شده است و اغلب به آن نوار رسانه‌ای می‌گویند. در واقع نوار صوتی یا نوار رسانه نوعی بلندگو است که صدا را از یک محفظه گسترده پخش می‌کند. معمولاً به صورت افقی ساخته می‌شود تا به طور منظم در بالای یا زیر تلویزیون یا دستگاه‌های دیگر قرار گیرد. در واقع عرض آن تا حدی به دلایل آکوستیک بسیار بیشتر از ارتفاع آن است و تا حدودی می‌توان آن را در بالا یا زیر یک دستگاه نمایشگر نصب کرد (به عنوان مثال بالای مانیتور کامپیوتر یا زیر سینمای خانگی یا تلویزیون).

این دستگاه‌ها درسته عریض هستند اما خیلی بلند نیستند پس جای نگرانی ندارد. آن‌ها حاوی چندین بلندگو در یک کیس هستند که به ایجاد صدای استریو و جلوه صدای فراگیر کمک می‌کند. ایده این است که یک سیستم بلندگوی همه کاره قدرتمند و جمع و جور داشته باشیم که فضای زیادی را اشغال نکند.

بهترین برندهای تولید کننده ساندبار

تصور کنید که در حال تماشای فیلم اکشن یا برنامه تلویزیونی مورد علاقه خود هستید، اما از صدای ریز و توخالی بلندگوهای داخلی تلویزیون خود ناامید می‌شوید. تصاویر ممکن است در 4K خیره کننده باشند، اما صدای ضعیف می‌تواند تجربه را خراب کند. ارتقاء تنظیمات سرگرمی خانگی شما با نوار صوتی یا سیستم صدای فراگیر می‌تواند نحوه تجربه فیلم، تلویزیون و موسیقی را تغییر دهد. نوار صوتی یا ساندبار برای کسانی که به دنبال بهبود صدای تلویزیون خود به روشی مینیمالیستی و کم حاشیه هستند گزینه بسیار خوبی است. اما با توجه به مدل‌های بسیار زیادی که در بازار موجود است و از ویژگی‌ها و مشخصات متفاوتی برخوردارند، دانستن اینکه به دنبال چه چیزی باشید می‌تواند دشوار باشد. با مراجعه به دسته‌بندی ساندبار در سایت سلام بابا می‌توانید مدل‌های مختلف ساندبار از برندهای معتبر جهانی را همراه با نقد و بررسی و مشخصات آن‌ها مطالعه نمایید و محصولی را که مطابق با خواست و نیازها و بودجه شما است را انتخاب کنید یا جهت مشاوره دقیق‌تر و کامل‌تر می‌توانید با کارشناسان بخش فروش تماس حاصل فرمایید. در ادامه بهترین و محبوب‌ترین مارک‌های خارجی ساندبار پرطرفدار در بازار ایران معرفی خواهند شد که عبارتند از:

• ساندبار ال جی (LG)
• ساندبار سونی (Sony)
• ساندبار جی بی ال (JBL)
• ساندبار فیلیپس (Philips)
• ساندبار سامسونگ (Samsung)

چه کسی ساندبار (Soundbar) را اختراع کرد؟

اختراع نوار صوتی را می‌توان به Altec Lansing نسبت داد. این یک شرکت الکترونیک صوتی مستقر در ایالات متحده است که در سال 1927 تأسیس شد. در سال 1998، Altec Lansing اولین نوار صوتی چند کاناله را به نام "Sound of the Theatre" یا ADA106 معرفی کرد. این نوار صوتی نوآورانه صدای استریو را ارائه می‌دهد. از الگوریتم‌های منحصربفرد Altec Lansing برای ایجاد صدا از جهات مختلف - پهلو، عقب و جلو استفاده کرد. اگرچه در سال 1998 معرفی شد، اما همچنان مدرن و به روز به نظر می‌رسد. با این حال، Altec Lansing تغییرات زیادی از این طراحی ایجاد نکرد. بعدا، سایر شرکت‌های صوتی طرح‌های جایگزین را بر اساس تنظیم نوار صوتی توسعه دادند. یکی از اختراعات مهم در تکامل نوار صوتی Pioneer Electronics بود. نوار صوتی PSDP-1 خود را معرفی کرد. این نوار صوتی اولین پروژکتور صوتی دیجیتالی بود که از یک بلندگوی منبع تغذیه استفاده می‌کرد.

مزایا و معایب ساندبار

ساندبارها هم مزایا و هم معایبی دارند. اگر می‌خواهید یک بلندگو بدون نیاز به ساب ووفر داشته باشید، آن‌ها یک انتخاب عالی هستند. آن‌ها صدایی با کیفیت بالا ارائه می‌کنند در حالی که فضای بسیار کمی را اشغال خواهند کرد که این باعث می‌شود تا برای تلویزیون‌های صفحه تخت مدرن ایده‌آل باشند. در واقع ساندبارها طراحی شیک و مدرنی را ارائه می‌دهند و به زیبایی فضای داخلی شما افزوده خواهند کرد. به جای خرید مجموعه‌ای از بلندگوها، فقط به یک نوار صوتی فشرده نیاز دارید. آن‌ها می‌توانند صدایی غنی و ظریف ارائه دهند. چه به دنبال نوار صوتی باشید که از Dolby Atmos پشتیبانی کند یا چیزی بخواهید که بتوانید پخش کننده MP3 قدیمی خود را به آن وصل کنید، هر مدل ساندباری برای شما وجود دارد. با این حال، همه نوارهای صوتی یکسان ایجاد نمی‌شوند. برخی از آن‌ها تجربه شنیداری بهتری نسبت به دیگران ارائه می‌دهند و شما بسته به بودجه و نیاز خود می‌توانید مدل ایده‌آل ساندبار را خریداری نمایید. 

اشکال اصلی ساندبارها این است که به فضایی برای نصب معمولاً روی دیوار نیاز دارند. علاوه بر این، برخی از کاربران ممکن است ساب ووفرهای جداگانه را برای باس تقویت شده ترجیح دهند، به خصوص برای صداهای بالاتر. نمایشگرهای صفحه تخت مدرن و رایانه‌ها دارای سیستم صوتی داخلی هستند، اما اغلب فاقد باس قوی هستند. نوارهای صوتی به غلبه بر این محدودیت کمک می‌کنند. مدل‌های اولیه با سیم متصل می‌شدند، اما ساندبارهای امروزی اغلب از بلوتوث برای اتصال بی‌سیم استفاده می‌کنند. آن‌ها حتی می‌توانند با تلفن‌های همراه از طریق بلوتوث جفت شوند و یک راه حل صوتی قابل حمل ارائه می‌دهند. ساندبارها همچنین قابلیت ارتقا و انعطاف‌پذیری اجزای محدودی را در مقایسه با سیستم‌های دیگر ارائه می‌دهند. به طور کلی، ساندبارها ارتقای صوتی آسانی را در بسته‌بندی مینیمالیستی ارائه می‌کنند، اما فاقد قدرت و سفارشی‌سازی سیستم‌های سینمای خانگی کامل هستند.

چه چیزی در ساندبار(نوار صوتی) وجود دارد؟

برای تولید طیف وسیعی از فرکانس‌ها که معمولاً به یک سیستم بلندگوی کامل نیاز دارند، در داخل یک نوار صوتی در واقع انواع مختلفی از بلندگوها وجود دارد: توییتر، درایورهای میان‌رده و ووفر.

توییترها کوچک‌ترین نوع بلندگو هستند که معمولاً فقط 1 تا 2 اینچ قطر دارند. آن‌ها به گونه‌ای طراحی شده‌اند که محدوده فرکانس بالایی را تولید کنند، مانند سنج، سازهای کوبه‌ای با صدای بلند، جیغ، یا صداهای تیز "s" در دیالوگ.

درایورهای میان رده محدوده فرکانس متوسط ​​را پوشش می‌دهند و بسته به کاربرد می‌توانند از 2 اینچ تا تقریبا 7 اینچ اندازه داشته باشند. بیشتر دیالوگ‌ها و جلوه‌های صوتی شنیده شده در فیلم‌ها از طریق درایورهای میان رده نیز ارائه می‌شوند.

ووفرها و ساب ووفرها محدوده فرکانس پایینی را پوشش می‌دهند و بزرگ‌ترین نوع از سه نوع بلندگو هستند که از 3 اینچ تا 16 اینچ در کابینت خود متغیر است. فرکانس‌های ضربه درام و باس بار ووفر و همچنین جلوه‌های صوتی عمیق و پررونق مانند انفجار یا رعد و برق را تشکیل می‌دهند.

برخی از ساندبارها دارای رادیاتورهای غیرفعال هستند که خود بلندگو نیستند، اما سیگنال بلندگوی دیگر را تقویت می‌کنند تا به جای یک بلندگو، دو بلندگو را شبیه سازی کنند.

بسیاری از اجزای بلندگو معمولاً در انتهای نوار صوتی قرار دارند و کمی زاویه دارند تا تجربه داشتن بلندگوهای چپ و راست را تقلید کنند. علاوه بر بلندگوهای واقعی، بسیاری از اجزای پردازش صدا وجود دارند که نقش مهمی در کیفیت صدای تولید شده دارند:

رابط HDMI: برای امکان سازگاری با HDMI، ماژول HDMI سیگنال‌های ویدیویی و صوتی را تفسیر می‌کند و اطلاعات را در جریان ویدیو و تراک صوتی دیجیتال توزیع می‌کند.

ADC: یک رمزگذار آنالوگ به دیجیتال امکان سازگاری با ورودی‌های آنالوگ را فراهم می‌کند و سیگنال‌های آنالوگ را به سیگنال‌های دیجیتال تبدیل می‌کند که به راحتی در نوار صوتی قابل رمزگشایی هستند.

رمزگشای فراگیر (Surround Decoder): این مؤلفه سیگنال‌های صدای فراگیر را دریافت می‌کند و آن‌ها را به اجزای کانال جداگانه تبدیل می‌کند که به بلندگوهای مربوطه آن‌ها ارسال می‌شود (سیگنال های چپ، راست، وسط و ساب ووفر).

پردازشگر صدای مجازی (Virtual Sound Processor): این پردازنده سیگنال‌های دیجیتال رمزگشایی شده را می‌گیرد و یک صدای فراگیر مجازی تولید می‌کند که به قرارگیری محیطی صداها در حین شنیدن کمک می‌کند.

تقویت‌کننده‌های دیجیتال (Digital amplifiers): تقویت‌کننده‌های دیجیتال باعث صرفه‌جویی در فضا می‌شوند تا امکان طراحی فشرده را فراهم کنند، بازده انرژی بالا و حداقل تولید گرما را ارائه می‌دهند.

گیرنده های رادیویی: بسیاری از نوارهای صوتی دارای فرستنده و گیرنده‌های رادیویی نیز هستند، از جمله گیرنده‌های بلوتوث و رادیوهای Wi-Fi که به نوارهای صوتی اجازه می‌دهند به راحتی به شبکه شما و سایر دستگاه‌ها متصل شوند. همچنین اغلب برای اتصال بی سیم تمیز به ساب ووفر سازگار استفاده می‌شود.